Olkuszanin, Łukasz Jarosz, został nominowany do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej, którą poleciła w testamencie ustanowić noblistka. Dla wielbicieli i znawców twórczości nauczyciela, muzyka, fana górskich wędrówek i oczywiście poety, nie jest to wielkie zaskoczenie, bo każdy z tomików olkuszanina otrzymywał świetne recenzje. Ogólnopolski sukces był kwestią czasu.  „Pełna krew” spodobała się kapitule nagrody na tyle, że tomik znalazł się wśród pięciu najlepszych, których autorzy powalczą o pierwszą, historyczną nagrodę. Obok nominacji Sławomira Elsnera do Nagrody Nike, jest to bez wątpienia jeden z ważniejszych momentów w historii olkuskiej kultury współczesnej. Z Łukaszem Jaroszem o poezji, nagrodzie, życiu w Olkuszu, braku „parcia na szkło” i o nim samym rozmawia Emilia Kotnis-Górka.

EKG: W jednym z wywiadów powiedziałeś, że przy wydawaniu pierwszego tomu „Soma” liczyłeś na to, że wiersze „jakoś sobie poradzą”. I poradziły sobie. Utwory z „Pełnej krwi” zostały nominowane do prestiżowej Nagrody im. Wisławy Szymborskiej, więc trudno tu już mówić o „radzeniu sobie”. Do swoich sukcesów zawsze podchodzisz z bardzo dużym dystansem. Naprawdę nie robi to na Tobie większego wrażenia, czy uważasz, że sukces nie może odwrócić uwagi od sedna twórczości?

ŁJ: Wiersze „jakoś sobie poradziły”, to znaczy znalazły swoich czytelników, zebrały kilka pozytywnych recenzji, nie znaczy to jednak, że wszystkim się podobały. Mam wielu oponentów i to chyba w sumie powinno cieszyć, ponieważ nie można wszystkim dogodzić, zwłaszcza jeśli chodzi o tak delikatną materię, jaką jest poezja (śmiech). Dotychczas raczej moje książki miały dobre recenzje, choć czasem coś tam pojawiało się negatywnego na ich temat. To chyba dobrze, mam w sobie dużo pokory. Wobec siebie i napisanego wiersza. Negatywne recenzje dużo mi pomogły, dostrzegłem, czego unikać, z czym nie powinienem już się powtarzać. Choć z drugiej strony staram się trzymać swojej obranej drogi, nie ulegać żadnym wpływom. W sumie to całe pisanie krytyczne i tak się sprowadza przecież do tego, co się komuś podoba, a co nie. W sumie jestem wdzięczny wszystkim, którzy negatywnie oceniali i będą oceniać moje książki. Wiersze jakoś sobie poradziły, ponieważ zawsze starają się być coraz lepsze, wszystko robię, kiedy piszę, by wiersz był tak dobry, jakby miałby być ostatnim. Nie zawsze się to udaje. Pisanie, zwłaszcza pisanie po wydanych kilku tomach wierszy, jest czasem bardzo mozolną, ciężką i niestety niewdzięczną pracą. Zresztą jak każda sztuka. Co do nagrody im. Szymborskiej, miło mi, że tam znalazła się moja książeczka, cieszę się, że spodobały się moje wiersze takiemu szacownemu jury. Co do sukcesów, to w kategorii poezja sukcesem jest, jeżeli komuś się spodobają moje wiersze, chociażby jeden. Chociażby wers, który sprawi, że czytelnik inaczej spojrzy na świat, na rzeczywistość, na życie. To jest prawdziwy sukces. Nagrody, nominacje to wypadkowa gustów i kompetencji jurorów, nie pisze się wierszy dla nagród, ja swoje piszę przede wszystkim, żeby pozbyć się Tego Czegoś, co gromadzi się wewnątrz i domaga się wyjścia poza, nazwania, uchwycenia. Choć oczywiście nie należy lekceważyć tego, że wiersze zostały nominowane do tak ważnej nagrody, oczywiście cieszę się, to wyróżnienie nie tylko dla mnie, ale również wydaje mi się dla prowincji, o której piszę, tym bardziej, że pozostali nominowani Autorzy mieszkają w większości w Warszawie.

Ta nominacja zapewniła Ci, przynajmniej do 16 listopada, bo wtedy poznamy werdykt, doborowe poetyckie towarzystwo. Wśród potencjalnych zwycięzców znaleźli się Justyna Bargielska, Krystyna Dąbrowska, Krzysztof Karasek i Jan Polkowski. Nagroda została ufundowana przez noblistkę, a ta edycja będzie pierwsza, więc historyczna. Onieśmiela Cię to, czy dodaje wiatru w skrzydła?

Cieszy mnie i tyle. Nadal robię swoje, piszę to, co miałem napisać, gram to, co mam do zagrania. Tak naprawdę nagrody nie ustanawiają żadnych dla mnie hierarchii tego, co jest dobre, co powinno być czytane. Znam i czytam wielu autorów, którzy żadnych nagród nie dostają, nie dostawali, a mimo tego są ważni dla mnie, ich twórczość jakoś wpłynęła na mnie, na moje pisanie, na to kim jestem.

Wszyscy literaci, z jakimi miałam okazję rozmawiać, narzekają na brutalne realia na rynku wydawniczym. Masz jakieś powody do narzekań?

Dobrze jest, jeżeli wiersze się podobają, ktoś je czyta, mogą coś zmienić w czytelniku. Realia rzeczywiście nie są sprzyjające literaturze, tym bardziej poezji. Choć poezja zawsze w pewnym stopniu była niszą, „niektórzy lubią poezję” jak napisała Noblistka. W dzisiejszych czasach, przy takim niskim poziomie czytelnictwa w społeczeństwie naturalnie trudno jest zaistnieć w dziedzinie literatury, trudno także wydać książkę, książkę poetycką. Ja raczej nie narzekam, znam realia, wiem ile mniej więcej egzemplarzy jednego tomu poetyckiego sprzedaje się rocznie w naszym kraju. Nie mam do nikogo pretensji, nie narzekam. Kto przeczyta, ten przeczyta. Moja pierwsza książeczka „Soma” jest już niedostępna, nakład został wyczerpany, to może cieszyć, satysfakcjonować. Poza tym nigdy nie miałem problemu ze znalezieniem wydawcy, zazwyczaj zawsze znajdował się ktoś, kto chciałby wydać moje wierszyki. Choć wiem, że wielu moich znajomych, mimo że dobrze piszą, nieustannie szuka wydawcy. Reasumując – jeżeli czegokolwiek się oczekuje od rzeczywistości wydawniczej, można się na tym sparzyć. Najlepiej robić swoje.

Okładka tomu „Pełna krew”, genialna zresztą, to przede wszystkim okręgi – symbole doskonałości, równowagi, nieskończoności, a jednocześnie prostoty. Twoje wiersze też takie są. Proste, zrozumiałe dla poetyckich laików, takich choćby jak ja, mówiące o jakieś konkretnej historii, fragmencie życia, a przy tym doskonałe w formie. Zbieg okoliczności, czy masz już tego świadomość?

Staram się mówić do ludzi, słuchać ich, a jednocześnie szanować czytelnika. Nie mam zamiaru specjalnie komplikować mojej poezji, zaciemniać. Zazwyczaj wiem, co chcę osiągnąć, pisząc dany wiersz, choć oczywiście nie zawsze on mnie prowadzi tam, gdzie bym chciał, gdzie sobie zakładałem. Mam świadomość tradycji literackiej, mam świadomość moich zdolności poetyckich. Wiele razy próbowałem pisać trochę inaczej, kombinować z formą, tematem, niestety (czy stety) zawsze moje wyłaziło na wierzch i trudno było od tego uciec.

Niektórzy o wierszach Szymborskiej mówili właśnie, że są doskonałe w swojej prostocie. Inspiruje Cię jej twórczość, czy gustujesz w innej poezji?

Czytam różne teksty, czytam i Szymborską i innych. Od klasyków po awangardzistów, od Kochanowskiego po Biedrzyckiego. Ogólnie rzecz biorąc, staram się być na bieżąco z najnowszą polską poezją współczesną, sięgam równocześnie po poetów renesansowych czy barokowych.

Na okładce nominowanego do nagrody tomiku Twoje imię i nazwisko zostały umieszczone na paczce zapałek. Pomyślałam sobie, że właśnie paczka zapałek to przedmiot doskonale symbolizujący Łukasza Jarosza. Niby spokojny i poukładany człowiek, szanowany nauczyciel polskiego, przykładny mąż i tata. A kiedy bierzesz do rąk pałeczki od perkusji i grasz, wychodzi z ciebie cały ten ogień, jaki w Tobie siedzi. Wokal też niespecjalnie delikatny, a i teksty niewybredne. Na Facebooku zdjęcia z dzikich wypraw w góry i kajaków, koncertów. Jeden z Twoich tomów nazywał się „Wolny ogień”. Jesteś wolnym ogniem?

Staram się nieustannie rozwijać, realizować swoje plany. Najważniejsze to robić w życiu to, co sprawia człowiekowi satysfakcję. Ja gram na perkusji od czwartej klasy podstawówki, nigdy jeszcze mi się to nie znudziło, a gram raz wolniej i spokojniej, raz szybciej i ostrzej. Wszystko zależy od tego z kim, jak i po co. Poza tym lubię podróżować, ale z daleka od cywilizacji, duże miasta mnie męczą, źle się w nich czuję. Czy jestem „wolnym ogniem”? Nie, na co dzień jest ze mnie „niespotykanie spokojny człowiek” (śmiech).

Jeśli o muzyce już mowa:  Lesers Bend, Chaotic Splutter, Mgłowce, Zziajani Porywacze Makowców, Katil Ferman – to nazwy zespołów, w których grasz albo grałeś. Zawsze robisz wszystko w kilku wersjach?

Jeśli chodzi o tworzenie muzyki – zawsze miałem jakieś szczęście do spotykania w życiu odpowiednich ludzi, z którymi grałem lub gram. To wielkie szczęście poznać kogoś, kto nadaje na tych samych falach, rozumie zamierzenia, to, co chce się osiągnąć. Bez tego nigdy pewnie nic bym nie zrobił, lub może nagrywałbym solowe płyty. Nie wiadomo. Tak czy siak cieszę się, że mogłem spotkać tylu ciekawych ludzi na swojej drodze i razem z nimi coś tworzyć. Z tych różnych spotkań rodziły się właśnie różnorodne projekty – od klimatycznego, alternatywnego Lesers Bend, ambientowe Mgłowce po kabaretowych Zziajanych Porywaczy Makowców lub grind-core`owy Chaotic Splutter. Słucham różnorodnej muzyki, dlatego też zespoły, w których gram komponują różną muzykę. Tak naprawdę to muzyka jest moją największą pasją.

Należysz do tych olkuszan, którzy nie rozpaczają z tego powodu, że mieszkają na prowincji, a wielka kariera w wielkim mieście im przez to ucieka. Mieszkasz w Żuradzie, pracujesz w Olkuszu i nie mam wrażenia, że jest Ci z tym źle. Co miało się udać, to się udało i w Olkuszu. Lubisz to miasto?

Kilka lat temu miałem propozycję i możliwość pracy w dużym mieście. Nie interesuje mnie to, lubię wieś, jej spokój, jej codzienny rytm. Szaleństwo dużego miasta w ogóle mnie nie pociąga. Może to właśnie z tej prowincji czerpię największą siłę muzyczną i poetycką, to mi odpowiada. Nie wydaje mi się, że gdybym nagle zaczął mieszkać w dużym mieście stałbym się lepszym muzykiem, poetą. Nie mam kompleksów na temat tego, skąd pochodzę. Tak, jestem ze wsi, na wsi się wychowałem, na wsi mieszkam i jest mi z tym dobrze, a moje życie pewnie będzie związane z Olkuszem. Lubię to miasto, wielu ludzi tutaj znam, tu żyją moi przyjaciele, moja rodzina. Na koniec zacytuję jednego z moich ulubionych poetów, Jacka Podsiadłę: „Myślę o ludziach, którzy żyją w wielkim mieście i tracą rozum” (śmiech).

Dobrze wiedzieć, że jest więcej osób myślących w ten sposób i nie szukających ewakuacji z naszej prowincji. Trzymam kciuki i liczę po cichu, że za pół roku będzie okazja porozmawiać raz jeszcze, już w trybie dokonanym.

Dzięki za rozmowę. Pamiętajcie – róbcie swoje!


 

0 0 votes
Article Rating
Subskrybuj
Powiadom o
29 komentarzy
najnowszy
najstarszy oceniany
Inline Feedbacks
Zobacz wszystkie komentarze
Dana K.
Dana K.
10 lat temu

Gratuluje Panie Łukaszu, trzymamy kciuki, kiedy jakies spotkanie, wieczorek poetycki?
Pozdrawiam.
Danuta K.

bóc móc
bóc móc
10 lat temu

enooooooo chopie, wybiłes się musisz wygrać na razie gratulejszyn czekam na twój finał!

damek i baśka
damek i baśka
10 lat temu

Gratki Łukaszu, gratki – trzymamy kciuki!
Pozdro z Katowic!

czytelnik
czytelnik
10 lat temu

[quote name=”czytelnik2″]Ktoś, kto uważa, że poezja ma być głosem pięknej duszy, chyba musi być niespełna rozumu, albo nie wie, o czym mówi. Piękna dusza? Powiedz to Różewiczowi, Miłoszowi, Świetlickiemu – hahaha
głos pięknej duszy – genialne wręcz! 🙂 :-)[/quote]
Niespokojna dusza też powinna być piękna ;).

psychiatra
psychiatra
10 lat temu

[quote name=”czytelnik2″]Ktoś, kto uważa, że poezja ma być głosem pięknej duszy, chyba musi być niespełna rozumu…[/quote]… i powinien mnie odwiedzić, taaak?

czytelnik2
czytelnik2
10 lat temu

ciężka praca = wyrachowanie – gratuluję logiki!
Pozdrawiam Łukaszu , gratuluję i trzymam kciuki!!!

czytelnik2
czytelnik2
10 lat temu

Ktoś, kto uważa, że poezja ma być głosem pięknej duszy, chyba musi być niespełna rozumu, albo nie wie, o czym mówi. Piękna dusza? Powiedz to Różewiczowi, Miłoszowi, Świetlickiemu – hahaha
głos pięknej duszy – genialne wręcz! 🙂 🙂

czytelnik
czytelnik
10 lat temu

Mnie zawsze wydawało się, że poezja jest głosem pięknej duszy, tymczasem z wywiadu, oraz z komentarzy nominowanego „poety” można odnieść wrażenie, że poezja jest efektem ciężkiej, mozolnej i niewdzięcznej pracy?! Czyżby więc skutkiem wyrachowania? Będę zdziwiony, gdy ostatecznie zostanie nagrodzone wyrachowanie, a nie piękna dusza 🙂

obiektywny
obiektywny
10 lat temu

Może poeci pisza o sobie i są nadęci, ale o mnie też napisano piosenke, a co! Haha, co mnie dziwi to drwa rąbią:

http://www.youtube.com/watch?v=XdteGk_mW6s

obiektywny
obiektywny
10 lat temu

Choć uważam, że gdzie drwa się rąbie to drzazgi lecą i poeci są nadęci, gdy rąbią i mnie to nie dziwi, że rąbią, bo kto rąbie to drzazgi lecą i mnie to dziwi, że są nadęci, naprawdę!
niech nie rąbią, niech drzazgi lecą i niech mnie to nie dziwi,
albo może niech mnie dziwi?
albo niech rąbią?
albo niech lecą?

obiektywny
obiektywny
10 lat temu

[quote name=”tia”]Z.Z.I.F.W.O. – zawiśc, zazdrość, ignorancja, frustracja, wieś olkuska.[/quote]
Zawiść, zazdrość, ignorancja? Mnie się wydaje że to raczej niektórzy nadęci olkuscy poeci nie potrafią rozmawiać z czytelnikami. Gdzie drwa rąbią tam drzazgi lecą, mnie tam nic nie dziwi 😉 .

tia
tia
10 lat temu

Z.Z.I.F.W.O. – zawiśc, zazdrość, ignorancja, frustracja, wieś olkuska.

Pióro Push
Pióro Push
10 lat temu

[quote name=”Łukasz Jarosz”]…Drodzy Państwo, widzę, że u niektórych pojawiają się jakieś dziwne pretensje i humory, radzę zatem pomówić o tym ze swoim psychologiem…[/quote]
Nasz poeta i muzyk, oprócz świetnego pióra i sztuki perfekcyjnego władania większymi od chińskich pałeczkami, słynie z jeszcze jednej cechy 🙂 otóż zawsze odsyła wszystkich krytykujących go do psychologa lub psychiatry. I jakby tej cechy nie oceniać, w końcu ma rację, bo to on, a nie krytykujący go, pnie się w górę po szczeblach literackiej kariery. Wypada więc tylko pogratulować.
Jedno co się nie zgadza, to nieobecność poety na forach Przeglądu. Bywa, a jego tusz długopisowy (nie atrament) jest jedyny taki, więc rozpoznawalny. I dobrze, że bywa. Tak, jak Olkusz potrzebuje poetów, tak e-Przegląd potrzebuje jego i nas w roli komentatorów, także tych wysyłanych, i powracających od psychologa z niepotwierdzoną diagnozą.

Łukasz Jarosz
Łukasz Jarosz
10 lat temu

Drodzy Państwo, widzę, że u niektórych pojawiają się jakieś dziwne pretensje i humory, radzę zatem pomówić o tym ze swoim psychologiem, bądź też , skoro macie jakieś problemy i pretensje, napisać do mnie osobiście – adres znajdziecie na mojej stronie internetowej. Może uda się podjąć jakąś wymianę zdań dot. kwestii artystycznych, muzycznych, poetyckich.
Co do mojego rzekomo udzialania się na tym forum, niestety, nie udzielam się, zostawiam to zdesperowanym, zawistnym Internautom, co do tego z czego Ś,P. Szymborska byłaby zadowolona – nie mam pojęcia, nie znałem osobiście Noblistki, natomiast co do „nietykalnego wieszcza” , rzeczywiście, nie jestem nim, nie chciałbym nim byc, nie pretenduje do tegoż. Kto zresztą przeczytał wywiad, raczej powinien to zrozumieć. Tak czy siak dziękuję za zainteresowanie moją osobą, jest ono wprost zadziwiające.

przeciętniak
przeciętniak
10 lat temu

[quote name=”Aleut”]Nie spodziewałem się innych komentarzy na tym forum. Brakuje mi tu tylko gratulacji, tej, jak pisał Tuwim „najuprzejmiejszej formy zawiści.”[/quote]
Lokalni twórcy i artyści przeważnie wyróżniają się z tłumu. Jest rzeczą naturalną, że są pod szczególną obserwacją i podlegają ocenie. Zazdroszczę im, mogą być wielcy i nagradzani aby przy inny okazjach zbierać baty. Tak czy siak o nich się mówi raz dobrze, raz gorzej, i tego im zazdroszczę.
A artyści nie powinni się przejmować, robić swoje, w końcu, jak głosi stare polskie przysłowie, każda potwora znajdzie swego amatora – czego i ja, przeciętniak, sobie życzę.

Ignorant
Ignorant
10 lat temu

[quote name=”assa”][quote name=”Ignorant”] zwracamy uwagę że i on sam ma cechy ludzkie[/quote]
Wypada użytkownikowi Ignorantowi pogratulować wytrwałości w w żmudnym szukaniu odpowiedzi na trudne pytania. Myślał co prawda trzy dni, ale przecież w końcu udało mu się zajarzyć, że Jarosz to ten, który ma cechy ludzkie (np. bardziej okrągłą głowę), a drugi gość na zdjęciu to pies Jarosza. Brawo, Ignorancie, brawo![/quote]
Nie marudź 🙂

assa
assa
10 lat temu

[quote name=”Ignorant”] zwracamy uwagę że i on sam ma cechy ludzkie[/quote]
Wypada użytkownikowi Ignorantowi pogratulować wytrwałości w w żmudnym szukaniu odpowiedzi na trudne pytania. Myślał co prawda trzy dni, ale przecież w końcu udało mu się zajarzyć, że Jarosz to ten, który ma cechy ludzkie (np. bardziej okrągłą głowę), a drugi gość na zdjęciu to pies Jarosza. Brawo, Ignorancie, brawo!

Ignorant
Ignorant
10 lat temu

[quote name=”ogólnierzeczbiorąc”]Poziom ignorancji w Olkuszu jest doprawdy zdumiewający…
Panie Łukaszu, miałam przyjemność być na jednym ze spotkań z Panem, mam dwa tomiki poezji. Cieszę się, że tacy jak Pan młodzi ludzie chcą tutaj zostać…[/quote]
My też bardzo dobrze znamy Łukasza Jarosza, i oprócz tego, że pisuje wiersze, pisuje też mniej ciekawe rzeczy tu i tam, także w komentarzach na tym forum, które pisać mu wolno, każdemu wolno, tyle, że Szymborska nie byłaby z tego zadowolona. „Poziom ignorancji w Olkuszu jest zdumiewający” – Proszę nie żartować, Jaroszowi do nietykalnego wieszcza jest jeszcze bardzo daleko, a ponieważ artykuł nie tylko jest o poezji, ale o całym Jaroszu, zwracamy uwagę że i on sam ma cechy ludzkie, olkuskie, i skłonności do ignorancji :-* .

ogólnierzeczbiorąc
ogólnierzeczbiorąc
10 lat temu

Poziom ignorancji w Olkuszu jest doprawdy zdumiewający…

Panie Łukaszu, miałam przyjemność być na jednym ze spotkań z Panem, mam dwa tomiki poezji. Cieszę się, że tacy jak Pan młodzi ludzie chcą tutaj zostać i nie pozwolą temu miastu osiągnąć kulturowego dna. ten wywiad utwierdził mnie w przekonaniu, ze jest Pan szalenie interesującą osobą. Również trzymam kciuki i gratuluję, bo znaleźć się wśród najlepszych w Polsce to nie lada wyczyn.

A jeśli głupio pisać w komentarzach samemu nie mając się czym pochwalić, to lepiej zamilknąć.

.
.
10 lat temu

Chyba was, ludzie, pogrzało kompletnie. Facet ma talent literacki, został słusznie doceniony, ma powód do radości. Musicie to pie*przyć, zamiast, albo nie mówić nic albo napisać zwykłe „gratuluję”? Ja – gratuluję. Szczerze!

A to w ramach muzyki, która łagodzi ponoć obyczaje:Ten gość – grający na katowickim dworcu i na ulicach – także ma talent: http://www.youtube.com/watch?v=iOy4fd2QzjY
Jakoś nikt na YT mu nie przys***wa, tylko wszyscy się zachwycają.

BARON
BARON
10 lat temu

[quote name=”wiki”]
Trudno oczekiwać innych komentarzy pod czymś tak mało konkretnym jak poezja :).[/quote]
Na całe szczęście świat tylko w najdrobniejszej części składa się z poetów i poezji 😆

wiki
wiki
10 lat temu

[quote name=”Aleut”]Nie spodziewałem się innych komentarzy na tym forum. Brakuje mi tu tylko gratulacji, tej, jak pisał Tuwim „najuprzejmiejszej formy zawiści.”[/quote]
Trudno oczekiwać innych komentarzy pod czymś tak mało konkretnym jak poezja :).

Aleut
Aleut
10 lat temu

Nie spodziewałem się innych komentarzy na tym forum. Brakuje mi tu tylko gratulacji, tej, jak pisał Tuwim „najuprzejmiejszej formy zawiści.”

poetycki redaktor
poetycki redaktor
10 lat temu

Wywiad ciekawy, na luzie, nie nadęty, a jeżeli chcesz „pytań dotyczących sfery umysłu , przemyśleń.proc esow”, to poczytaj wiersze, najlepiej w nocy, wtedy wszakże masz czas na spokojną refleksję.

Dwa Lica.
Dwa Lica.
10 lat temu

Szczycić się Szymborską to tak jak zdjęciem z wałęsą.

Poetycki Redaktor
Poetycki Redaktor
10 lat temu

[quote name=”Poetyckaredaktorka”]Poziom zadawanych pytań sprowadza odpowiadającego do takich a nie innych odpowiedzi .uważam Rze wywiad z Takim człowiekiem jak Łukasz Jarosz i pokazanie jego wrażliwości powinna prowadzić osoba o podobnych cechach. Wywiad spłaszczony w sumie nijaki. Ja pracuje przeważnie w nocy i mam czas na spokojną refleksję …[/quote]
Procesami jakie zachodzą w głowach ludzi nietuzinkowych powinien zajmować się psychiatra a nie redaktor czasopisma. Znający Jarosza z jego twórczości oraz aktywności wiedzą, że w tym wywiadzie ukazany został cały On, od stóp do głowy – „niespotykanie spokojny człowiek” – jest to wywiad całkowicie na jego miarę, a nawet, rzekł bym, zbyt go upiększa.
A po kimś kto zajmuje się czymś tak nieudolnym jak Uważam Rze nie spodziewam się innej oceny artykułu. Rada moja jest taka, w nocy śpij a nie przemyśluj, z korzyścią dla ciebie oraz znudzonych twoją obecnością internautów.

Poetyckaredaktorka
Poetyckaredaktorka
10 lat temu

Poziom zadawanych pytań sprowadza odpowiadającego do takich a nie innych odpowiedzi .uwazam Rze wywiad z Takim człowiekiem jak Łukasz Jarosz i pokazanie jego wrażliwości powinna prowadzić osoba o podobnych cechach . Wywiad splaszczony w sumie nijaki , nie wszyscy muszą sie znać na wszystkim. Ja pracuje przeważnie w nocy i mam czas na spokojna reflleksje i ocenę tego co napiszecie , twórczość Jarosza poniekąd mnie fascynuje ,oczekiwałem w tym wywiadzie pytań dotyczących sfery umysłu , przemyśleń.procesow jakie w głowach ludzi nietuzinkowych zachodzą ,

Newark Voice
Newark Voice
10 lat temu

Cy tata cyta cytaty Tacyta?
Ktos’ kiedys’ powiedzial’, ze poeci nie grzesza, inteligencja, – mial’ racje, .

z miasta wielkiego
z miasta wielkiego
10 lat temu

[quote name=”Łukasz Jarosz”] „Myślę o ludziach, którzy żyją w wielkim mieście i tracą rozum” (śmiech).[/quote]
My ludzie z wielkich miast mamy przynajmniej co tracić a u was na wsi rozumu ani deko 😮 .