Parafianie bliżej swojego patrona

Niezwykła uroczystość odbyła się w ostatnią niedzielę w parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Olkuszu. Podczas uroczystej mszy Ojcowie Franciszkanie z Niepokalanowa przekazali wiernym relikwie Patrona parafii.
Wielu wiernych zastanawiało się, jakie relikwie mogły pozostać po Świętym, który zginął męczeńską śmiercią i którego ciało spłonęło w krematorium oświęcimskiego obozu zagłady.
Wątpliwości te wyjaśnił  ojciec Waldemar Ułanowicz. Okazało się, że do olkuskiej parafii trafiły włosy z brody Świętego. – Ojcowie, którzy współpracowali z bratem Kolbem, przypuszczali, że może on kiedyś zostać świętym. Dlatego fryzjer –  brat Akurcjusz Pruszak, po goleniu ojca Kolbego, schował włosy z jego brody i przez lata je przechowywał. Dopiero przed samą beatyfikacją przyznał się ojcu gwardianowi, że posiada relikwie ojca Maksymiliana.

Po Mszy św. każdy z wiernych mógł ucałować relikwie. To rzadka okazja, bowiem dar Ojców Franciszkanów, choć pozostanie w olkuskiej parafii, nie będzie wystawiony na widok publiczny. Hołd relikwiom św. Maksymiliana będzie można oddać tylko podczas najważniejszych uroczystości kościelnych oraz podczas odpustu przypadającego na dzień śmierci ojca Maksymiliana – 14 sierpnia.
Proboszcz parafii ksiądz Henryk Chmieła powiedział: – Już w zeszłym roku do kościoła na Osiedlu Młodych trafiła kopia obrazu Matki Bożej Częstochowskiej z Jasnej Góry. A tam gdzie Matka Boża, tam zawsze jest i św. Maksymilian. Ojciec Kolbe był od początku patronem naszej parafii, ale dotychczas brakowało  nam jego fizycznej obecności – podkreślał proboszcz.
Relikwie trafiły do olkuskiej parafii w wyjątkowym okresie – w Roku Kolbiańskim – poświęconym pamięci świętego Maksymiliana.

Ojciec Maksymilian Maria Kolbe, przed wstąpieniem do zakonu Rajmund Kolbe, był franciszkaninem. W 1907 r. wstąpił do seminarium we Lwowie. W 1918 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W tym samym roku założył Rycerstwo Niepokalanej, stowarzyszenie ludzi świeckich zajmujących się apostolstwem pod znakiem Najświętszej Maryi Panny. W 1919 wrócił do kraju, poszerzając działalność Rycerstwa Niepokalanej. W 1927 r. utworzył w Teresinie pod Warszawą nowy ośrodek oraz zainicjował Małe Seminarium Misyjne, któremu nadał nazwę Niepokalanów.
W 1930 wyjechał do Japonii, zbudował tam japoński Niepokalanów. 1936 r. powrócił do Polski. We wrześniu 1939 aresztowany przez Niemców. Zwolniony w grudniu 1939. Ponownie aresztowany w 1941. Przebywał na Pawiaku, następnie przewieziono go do Oświęcimia, gdzie dobrowolnie wybrał śmierć głodową za współwięźnia Franciszka Gajowniczka (ojca wielodzietnej rodziny, który przeżył obóz oświęcimski), jednego ze skazanych na śmierć. Po dwóch tygodniach męczarni, 14 sierpnia 1941 został dobity przez Niemców zastrzykiem trucizny. Kanonizowany został 10 października 1982 r. przez papieża Jana Pawła II.

Zobacz naszą fotogalerię: