„Nie liczę godzin i lat…” tak śpiewali 21 stycznia seniorzy wchodzący do Przedszkola Nr 8 w Dniu Babci i Dziadka. Gdy w naszej sali balowej babcie i dziadkowie zajęli miejsca – na razie siedzące – zabrzmiały pierwsze takty marsza Radeckiego. Wystrojone wnuczęta weszły tanecznym krokiem, by powitać gości wierszem i piosenką. A później? Później dzieci zaprosiły gości do tańca. Było trochę zdziwienia, oporów, wymówek, że zdrowie nie to, więc może inni… Ale przy pierwszych dźwiękach poloneza Wojciecha Kilara za pierwszą parą ustawili się kolejni odważni (według kolorów serduszek wręczanych przy wejściu na salę). Poloneza tańczyło 6 par, udały nam się (a przecież bez treningu) wszystkie figury łącznie z koszyczkiem! Po skończonym polonezie nie trzeba było długo namawiać gości do tańca. Kolejne pary wirowały do muzyki przepięknego walca Szostakowicza. Seniorzy tańczyli parami, a dzieci otoczyły ich wielkim kołem. Kiedy później wszystkie spojrzenia skierowały się na ogromne fotografie z dawnych prywatek – bez zastanowienia podawano nazwę modnego tańca i markę adapteru: to twist i „Bambino”! Po chwili parkiet wypełniony był już tancerzami, starsi pokazywali młodszym uczestnikom balu jak ruszać biodrami i unosić nogi.
Po energetycznym twiście dorośli trochę odpoczywali, by podziwiać umiejętności swoich wnucząt. Ale nie na długo. Czy jest ktoś, kto nie zna piosenki Marii Koterbskiej „Serduszko puka w rytmie cha cha”? Okazuje się, że ten przebój jest ponadczasowy. Kolejne pary ochoczo zaprezentowały swoją taneczną wersję tego utworu (z marakasami i grzechotkami w dłoniach). W konkursie „Jaka to melodia” rywalizacja między babciami i dziadkami była wręcz zaciekła – orientowali się, już po pierwszych taktach piosenek, jaka to melodia. Niektórzy nucili refreny piosenek, bo też utwory, jakie należało odgadnąć nie starzeją się wcale (wykorzystałyśmy: Karin Stanek „Chłopiec z gitarą”, Elvisa Presley’a „Love me tender”, The Beatles „Love me do”, Czerwonych Gitar „Nie zadzieraj nosa”, Filipinek „Batumi”). I znowu nogi poszły w ruch! Ale przy jakich rytmach! Okazało się, że nieśmiertelny rock and roll żyje w każdym z nas, niezależnie czy jesteśmy już babcią, dziadkiem, mamą, tatą czy przedszkolakiem… Elvis Presley, król rock and rolla byłby dumny widząc, jakich ma naśladowców i fanów. Niejeden mógłby pobierać lekcje! Łezka w oku towarzyszyła naszym gościom na balu niemal przez cały czas.
Niewątpliwych wzruszeń dostarczył wszystkim konkurs „Pocztówka z dawnych lat”. Dziadkowie mieli za zadanie opisać kto lub co znajdowało się na pocztówkach i plakatach. Bohaterowie filmowych seriali, gwiazdy estrady czy saturatory z „gruźliczanką”, telewizor niesiony w wiklinowym koszu, czy własny „maluch” czyli Fiat 126p z kanapą na dachu – obrazki zupełnie nieznane dzieciom, przywoływały wspomnienia naszym seniorom, porównującym „tamte czasy” z obecnymi. Wszyscy zgodnie deklarowali chęć powrotu do przeszłości. I cóż się dziwić? Mimo politycznych zawirowań, był to czas ich młodości! Po konkursie wszyscy goście razem tańczyli przy utworze Anny Jantar „Przetańczyć z Tobą chcę całą noc” a potem chórem odśpiewali przebój Maryli Rodowicz „Ale to już było”.
Niestety każdy bal musi mieć i swój finał. Po emocjach związanych z konkursami, tańcami i wspomnieniami, przyszedł czas na odpoczynek. Zaprosiłyśmy dzieci do wręczenia upominków naszym gościom. Kawa i słodki poczęstunek zregenerowały siły naszych uczestników balu na tyle, aby zaproponować jeszcze jeden punkt programu: Koncert życzeń. No i popłynęły melodie zespołu The Beatles, Czerwonych Gitar, czy nieśmiertelne i wspaniałe walce Straussa. Niektórzy śpiewali, inni tańczyli, a wszyscy z rozmarzeniem spoglądali na siebie i wspominali czasy, które wskazywał nasz czarodziejski zegar.
Tekst nadesłany przez Przedszkole nr 8 w Olkuszu
