Wolbrom
W Wolbromiu miało miejsce jubileuszowe spotkanie absolwentów liceów, którzy zdawali maturę w latach 1961/62, 1962/63, 1963/64 oraz 1964/65: ponowne spotkanie po sześciu dekadach stanowiło wyjątkową okazję do wspomnień, wzruszeń oraz refleksji nad upływającym czasem, a także bogatym życiem, jakie jego uczestnicy zdążyli przeżyć od momentu opuszczenia szkolnych murów.
Wspomnieni wyżej absolwenci to przedstawiciele pokolenia urodzonego tuż po wojnie: wychowani w różnych, najczęściej robotniczych rodzinach, którzy, mimo trudnych realiów tamtych czasów, marzyli o lepszej przyszłości. Zdobycie świadectwa dojrzałości otwierało im drzwi do pracy oraz dalszej nauki, choć ze względu na możliwości finansowe ich rodzin oraz indywidualne predyspozycje, nie wszyscy mogli sobie pozwolić na studiowanie.
Każdy uczestnik jubileuszowego spotkania odnalazł jednak własną drogę: wśród zgromadzonych znaleźli się emerytowani lekarze, nauczyciele, prawnicy, inżynierowie czy przedstawiciele zawodów technicznych. Choć wielu z nich mieszka obecnie poza Wolbromiem, to do rodzinnego miasta wrócili z sentymentem, aby znów, tak jak dawniej, usiąść razem przy stole, porozmawiać oraz powspominać młodość, jak również tych, których już wśród nich nie ma.
Spotkanie absolwentów miało również wymiar refleksyjny, jako że seniorzy dzielili się swoimi wspomnieniami oraz przemyśleniami o wartościach, jakie przekazywali młodszym pokoleniom: poszanowaniu dla ludzi i przyrody, trosce o zdrowie, empatii wobec starszych czy asertywności w relacjach międzyludzkich. Dziś z dumą obserwują rozwój swoich dzieci, wnuków, a nawet prawnuków, ciesząc się ich obecnością oraz sukcesami.
W wydarzeniu zorganizowanym przez Krystynę Maszczyńską oraz Magdalenę Górnicką, wzięło udział łącznie 20 osób z dawnych klas A, B oraz C: niestety, nie wszyscy mogli dotrzeć, czy to z powodu problemów zdrowotnych, czy ze względu na brak kontaktu. Nie zabrakło ponadto chwili ciszy oraz zadumy nad tymi, którzy odeszli. „Cześć ich pamięci” – mówili ze wzruszeniem absolwenci.
Spotkanie zakończyło się natomiast wspólną piosenką oraz zapowiedzią kolejnych tego typu wydarzeń. „Minie trochę czasu i znów się spotkamy!” – słyszeliśmy z ust uczestników, którzy, mimo upływu lat, wciąż potrafią czerpać radość ze swojej wzajemnej obecności.
Za relację ze spotkania serdecznie dziękujemy Helenie Fryc.
Redakcja
