Wręczono promesy na remonty zabytków

Dzięki kolejnym środkom pozyskanym przez aktywne lokalne środowisko z programu „Ochrona zabytków Małopolski” będą kontynuowane prace remontowe przy dwóch ważnych zabytkach w gminie Trzyciąż: kościele pw. Św. Jana Chrzciciela w Jangrocie oraz w zespole klasztornym sióstr Norbertanek w Imbramowicach. W Krakowie wręczono promesy na pomoc finansową na te zadania.

Remont kościoła parafialnego w Jangrocie prowadzony jest już od kilku lat. Dzięki temu diametralnie zmienił się już jego wygląd zewnętrzny. W tym roku zaangażowani mieszkańcy, grupa osób, zrzeszona w zorganizowanym na tę okoliczność komitecie odbudowy kościoła, któremu przewodniczy Andrzej Kuś, przy dobrej współpracy z proboszczem ks. Andrzejem Bilem, pozyskała dotację w wysokości 130 tys. zł w ramach organizowanego przez Zarząd Województwa Małopolskiego programu „Ochrona zabytków Małopolski”. Przy udziale tych środków będą zabezpieczane wewnętrzne ściany świątyni, m. in. zostaną wykonane prace konserwatorskie tynków w kościele.

Przypomnijmy, że w roku ubiegłym parafia została wsparta pomocą finansową przez samorząd Województwa Małopolskiego w kwocie 40 tys. zł. Dotację 230 tys. zł na remont elewacji kościoła przyznało również Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Murowany kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela zbudowany został w latach 1822-1832 r. na miejscu poprzedniego, drewnianego z 1. połowy XVI w. Klasycystyczna bryła świątyni wzniesiona została przez mało znanego krakowskiego architekta, Antoniego Beka. Jangrot stanowił wtedy dobra biskupie i fundatorem kościoła był arcybiskup krakowski Jan Paweł Woronicz. Kościół konsekrowano w 1824 r.

Bryła świątyni jest prosta, jej zasadnicze wnętrze podzielono na dwie części, przy których funkcjonują zakrystia, składzik oraz kruchty. Obecnie kościół nakryty jest dachem jednokalenicowym z blachy ocynkowanej, z wieloboczną wieżyczką na sygnaturkę. Fasada o podziałach pilastrowo-ramowych z pseudoboniowaniem, zwieńczona jest trójkątnym przyczółkiem ze spływami po bokach, z prostokątnym otworem wejściowym ujętym portalem z tympanonem, w polu którego umieszczona jest tablica fundacyjna, z nieczytelną inskrypcją i herbem bpa J.P. Woronicza. Najcenniejsze zabytki w kościele to: archaiczny, monumentalny krucyfiks gotycki z 2. połowy XIV w. i obraz „Św. Rodzina”, przykład późnogotyckiego malarstwa tablicowego z początku XVI w. W ołtarzu głównym umieszczony jest obraz z wizerunkami św. Jana Chrzciciela i św. Pawła powstały w latach 1892-1893. W ołtarzach bocznych znajdują się m.in. obrazy „Ukrzyżowanie” i „Rozmnożenie chleba”, namalowane ok. 1822 przez krakowskiego malarza Michała Stachowicza. Ołtarze, ambona i dwa konfesjonały mają charakter barokowy. W kościele do dziś użytkowane są organy, wykonane w 1887 r. w warsztacie Józefa Szymańskiego w Warszawie. Obok świątyni znajduje się wolnostojąca, murowana, dwukondygnacyjna dzwonnica, w której zawieszony jest m.in. dzwon z 1557 r.

Z kronik parafialnych wynika, że jangrocki kościół parafialny na przestrzeni lat remontowany był kilkakrotnie. Po raz pierwszy poważniejszy remont odnotowano w 2. połowie XIX w. gdy proboszczem był ks. Jan Kozakowski, wtedy m.in. pokryto dach kościoła gontami. W czasie działań wojennych w 1914 r. świątynia została poważnie uszkodzona. Odbudowano ją po zakończeniu I wojny światowej, dzięki staraniom ówczesnego proboszcza ks. Piotra Jegierskiego. W latach 60. XX w. w kościele wymieniono posadzkę, a w latach 80. – dach.

Pomoc na kontynuację prowadzonych od kilku lat poważnych prac konserwatorsko-budowlanych otrzymały też siostry norbertanki z klasztoru w Imbramowicach. Kwota 130 tys. z programu „Ochrona zabytków Małopolski” wspomoże wykonanie remontu pięknego dachu gontowego na budynku plebanii.

Zabytkowy zespół budowli klasztoru Sióstr Kanoniczek Regularnych Zakonu Premonstratensów, powszechnie zwanych norbertankami powstał w latach 1223-1226, jako fundacja biskupa krakowskiego Iwo Odrowąża oraz jego wuja komesa Imbrama dla Panien Norbertanek Conventus Monialium Ordinis Praemonstratensis i stanowi rzadki i wyjątkowo cenny skarbiec wielowiekowego dziedzictwa duchowego i kulturowego. Głównym projektantem kompleksu był znany architekt Kasper Bażanka – w efekcie jego koncepcji powstało imponujące późnobarokowe założenie, w skład którego wchodzą: kościół pod wezwaniem św. Piotra i Pawła, klasztor sióstr norbertanek, spichlerz, oficyna, dom kapelana – na którym będzie wkrótce remontowany dach z gontu, brama wjazdowa z 1780 r. z rzeźbami Matki Boskiej, św. Norberta i św. Augustyna oraz mur otaczający całość.

W wyposażeniu kościoła zwracają uwagę wkomponowane w architekturę ołtarze, liczne malowidła na ścianach ukazujące adorację Chrystusa i Najświętszej Marii Panny, Świętego Norberta i sceny z dziejów zakonów norbertańskich oraz obrazy w ołtarzach, z najbardziej znanym, przedstawiającym Chrystusa Cierpiącego, który otoczony jest miejscowym kultem. Budynek klasztoru jest jednopiętrowy, z wirydarzem i przylegającymi do niego zabudowaniami gospodarczymi, tworzącymi ze skrzydłem klasztoru oddzielny dziedziniec. W bibliotece klasztornej przechowywany jest zdobiony w stylu romańskim antyfonarz z połowy XIII w. W klasztorze można też zobaczyć kilka małych renesansowych witraży, tzw. gabinetowych z XVI w., dwie monstrancje z X VIII w. oraz wielkie, bogato haftowane zasłony z 1713 r. Chlubą klasztoru jest obraz na blasze autorstwa Jana Brueghla Starszego „Madonna w girlandzie” z początku XVII w.

W 2003 r., w związku z rozwijającym się kultem słynącego łaskami obrazu Pana Jezusa Cierpiącego, imbramowicka świątynia klasztorna ustanowiona została regionalnym Sanktuarium Męki Pańskiej.

Siostry norbertanki również korzystają już z kolejnej pomocy finansowej z puli samorządu wojewódzkiego, a także dużej dotacji ministerialnej, dzięki czemu również i ten przepiekny kompleks zabytków odzyskuje szybko dawną świetność.

W ramach programu „Ochrona zabytków Małopolski” zostanie w tym roku przeprowadzonych 16 inwestycji na łączną kwotę ponad 1 mln zł.