Zanim wybierzesz się do pracy za granicę, pamiętaj!

1. Dopełnij wszelkich formalności (sprawdź ważność swojego paszportu – jeśli wyjeżdżasz na jego podstawie i ewentualnych pozwoleń, zgromadź inne konieczne do podjęcia pracy dokumenty).

2. Ubezpiecz się (od następstw nieszczęśliwych wypadków i ewentualnych kosztów leczenia).

3. Sprawdź, czy pośrednik (firma pośrednicząca) oferujący Ci pracę działa legalnie, tzn. czy jest zarejestrowany w KRAZ (Krajowy Rejestr Agencji Zatrudnienia) i posiada odpowiedni certyfikat.

4. Upewnij się, że Twój pracodawca istnieje! Dowiedz się o nim jak najwięcej – najlepiej od pośrednika. Poproś o adres, numer telefonu. Skontaktuj się z nim.

5. Dowiedz się, na co możesz liczyć ze strony pośrednika w razie kłopotów w pracy
(np. w sytuacji, kiedy praca jest inna niż oferowana lub masz problemy z pracodawcą). Poproś o zobowiązanie na piśmie.

6. Dokładnie czytaj wszystkie dokumenty, które pokazuje Ci pośrednik, zwłaszcza te, które masz podpisać. Jeśli czegoś nie rozumiesz – pytaj!

7. Jeśli dajesz pośrednikowi pieniądze, zawsze domagaj się pokwitowania!

8. Zrób kserokopię dokumentów, które ze sobą zabierasz (paszportu, dowodu osobistego, wiz, pozwolenia na pracę, umowy o pracę) i zostaw bliskim (osobom, którym ufasz). Dołącz do dokumentów aktualną fotografię.

9. Zostaw też adres, pod którym będziesz przebywać za granicą, numer telefonu, imię
i nazwisko pracodawcy oraz nazwiska i adresy osób, z którymi wyjeżdżasz (lepiej nie wyruszać w pojedynkę). Informuj bliskich o zmianach adresu i miejsca pracy.

10. Ustal częstotliwość kontaktów telefonicznych z bliskimi (osobami, którym ufasz) np. raz w tygodniu o określonej porze. Ustal hasło, którym się posłużysz w przypadku ewentualnych kłopotów i niemożności powiedzenia tego wprost przez telefon: np. przekaż pozdrowienia dla kogoś, kto nie istnieje.  

ZABIERZ ZE SOBĄ:

1. Adres i numer telefonu najbliższego polskiego konsulatu w kraju, do którego jedziesz.
W razie jakichkolwiek kłopotów tam otrzymasz pomoc.

2. Słownik lub rozmówki – jeśli nie jesteś pewien, czy dasz sobie radę z miejscowym językiem.

3. Numer telefonu organizacji pomagającej migrantom czy osobom poszkodowanym w wyniku przestępstwa. Zwykle w takiej organizacji można uzyskać poradę i pomoc.

5. Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego, która jest potwierdzeniem ubezpieczenia w Narodowym Funduszu Zdrowia i jest uznawana w krajach Unii Europejskiej. Jeśli podczas pobytu za granicą zachorujesz NFZ pokryje koszty leczenia. Jednak nie wszystkie!

6. Telefon komórkowy z aktywnym roamingiem.

7. Pieniądze (może to być także karta kredytowa). Zapas na „czarną godzinę”, aby mieć za co wrócić do Polski.

PAMIĘTAJ!!!

Nikt nie ma prawa więzić Cię, przetrzymywać ani zmuszać do czegokolwiek – także do pracy.

ZACHOWAJ CZUJNOŚĆ!!!

Propozycja interesującej pracy, atrakcyjnego związku, ciekawego wyjazdu turystycznego, nauki języka, zdobycia wykształcenia mogą być PUŁAPKĄ.