Tysiące osób pożegnało ks. Januchtę

Tysiące osób w sobotnie południe żegnało w Dobrym Pasterzu ks. prałata Henryka Januchtę, który z parafią na os. Słowiki związany był od początku jej istnienia, a więc od 25 lat. Budowniczy, koordynator i przede wszystkim miejscowy proboszcz przez ćwierć wieku prowadził swoich wiernych. Tłumy, jakie zebrały się 14 lutego przy ul. Miłej a później także i na olkuskim cmentarzu, tylko potwierdziły szacunek, jakim mieszkańcy darzyli swojego duchownego.

Zanim rozpoczęła się uroczysta msza pogrzebowa wszyscy chętni mogli osobiście pożegnać się z księdzem Januchtą. Czuwanie słowno-muzyczne poprowadziła Wspólnota Młodych Serc – grupa głównie młodych ludzi, którą na co dzień opiekował się miejscowy dziekan. Więź łącząca formację z duszpasterzem była naprawdę ogromna, czego wyrazem były łzy i emocje, które udzieliły się wszystkim zebranym. Eucharystię poprzedziła modlitwa różańcowa.

Mszy św. przewodniczył Biskup Diecezji Sosnowieckiej Grzegorz Kaszak w asyście Biskupa Diecezji Kieleckiej Mariana Florczyka, a koncelebrę sprawowało ponad dwustu księży. Wartę przy trumnie pełnili Rycerze Grobu Bożego.

– Odszedł wspaniały duszpasterz i zarazem gospodarz. Właściwie z niczego 25 lat temu najpierw powstała kaplica, a teraz także ten przepiękny kościół. Ksiądz Januchta będący Ojcem tej parafii zawsze ze łzami w oczach i zarazem dumą mówił „myśmy to zrobili”. Ukochał Was miłością wielką, byliście dla Niego jak prawdziwa rodzina – mówił podczas homilii pogrzebowej biskup Kaszak.

W podobnym tonie o swoim przyjacielu i bracie w służbie wypowiadał się ks. Henryk Chmieła. – Wiele razy byłem świadkiem, jak mocno wzruszony przypominał pierwszą Mszę świętą na placu przeznaczonym pod budowę nowego kościoła, kiedy ksiądz biskup Stanisław Szymecki pytał zgromadzonych wiernych: czy wierzycie, że tu powstanie kościół? A wierni chórem odpowiedzieli: Wierzymy! – przybliżył początki funkcjonowania parafii na os. Słowiki ks. Chmieła.

Głos zabrał również biskup kielecki Marian Florczyk znający ks. Januchtę jeszcze z czasów seminarium duchownego. Wspominał o czasach młodości, zaangażowaniu byłego już dziekana olkuskiego w posługę bliźnim oraz o wielkim sercu i głosie, jakimi charakteryzował się jego krajan. Bo trzeba wiedzieć, że proboszcz z Dobrego Pasterza muzykę umiłował ponad wszystko. Mimo daru kaznodziejstwa właśnie śpiewem najbardziej lubił głosić dobrą nowinę. Do tego w środowisku dał się poznać jako wytrawny pielgrzym. Przez lata był głównym organizatorem Pieszej Pielgrzymki na Jasną Górę, sam też przewodniczył wielu wyjazdom zagranicznym, łączącym aspekt religijny z historią i kulturą, często także tą odległą i niejednokrotnie zapomnianą.

We Mszy św., oprócz tłumów wiernych i licznego grona kapłanów, wzięli również udział przedstawiciele Koksowni „Przyjaźń”, ZGH Bolesław, Policji, Straży Pożarnej i innych służb mundurowych. Nie zabrakło pocztów sztandarowych ze Szkoły Podstawowej nr 9, Gimnazjum nr 4 oraz delegatów władzy państwowej i samorządowej. Wszyscy wspólnie żegnali przewodnika duchownego. A ten odszedł mając niespełna 59 lat, w 33. roku posługi kapłańskiej.

Spełniła się nadzieja ks. Januchty. Zapytany nie tak dawno, przy okazji Świąt Bożego Narodzenia, czego można życzyć proboszczowi, odparł: „Proboszczowi życzy się tego, żeby umarł jako proboszcz”. I stało się. Jego ciało spoczęło na olkuskim cmentarzu, bo mimo iż urodził się i wychował w kieleckim Masłowie, właśnie Olkusz ukochał ponad wszystko. Jak pokazała frekwencja w kościele i przy grobie – z wzajemnością. – Takiego pogrzebu w Olkuszu jeszcze nie było. Żegnacie swojego Pasterza po królewsku. Lepiej by sobie tego ks. Henryk nie zaplanował. Dziękuję Wam za to… – zakończył mocno wzruszony biskup Grzegorz Kaszak.