Olkusz
22 października w Miejskim Ośrodku Kultury w Olkuszu Młodzieżowy Teatr Muzyczny „Od Początku” przedstawił swoją nową produkcję pt. Nie zgasnę! w reżyserii Iwony Pilarz.
W hallu panowała napięta atmosfera, dało się usłyszeć głosy podekscytowania, jak i krytyki na około dwudziestominutowe opóźnienie z powodu odbywającej się przed spektaklem próby. Z lekkim opóźnieniem weszliśmy do sali, która została wypełniona po brzegi. Spektakl został zapowiedziany przez reżyserkę jako musical inspirowany filmem Stowarzyszenie Umarłych Poetów w reżyserii Petera Weira.
Na scenie pojawiły się dwie bohaterki rozpoczynające opowieść. Już po pierwszych scenach można domyśleć się, że inspiracja filmem nie była tylko luźną myślą wziętą pod uwagę przy pisaniu scenariusza, a jego integralną częścią, tworzącą cały rozwój akcji.
Opowieść przeniesiona z amerykańskiej szkoły na polski grunt została opowiedziana słowami dzieci i młodzieży żyjących w jej realiach. Scenariusz sztuki podążał za fabułą filmu z drobnymi zmianami: Akademia Weltona zamieniona została na Akademię Bogów Olimpijskich, nowego slangu i oczywiście przezwisk nauczycieli. Uczniowie szkoły po inspirujących lekcjach literatury, podejmują aktywizację tytułowego stowarzyszenia umarłych poetów. Przeżywają troski i rozterki obok wymagającego życia szkolnego, podejmując nurtujące pytanie wszystkich młodych osób „kim jestem i kim chce być?”.
Zaplecze muzyczne spektaklu, takie jak przygotowanie wokalne pod kierownictwem Weroniki Sapronczyk oraz choreografia Olega Sapronczyka sprawiło, że stał się on dobrej jakości musicalem. Numery autorskie przeplatane z wykonaniami znanych piosenek Ralpha Kamińskiego, Kwiatu Jabłoni i Agnieszki Chylińskiej pozwoliły na pełne zrozumienie przekazu jaki szedł za spektaklem. Można było odczuć chęć przedstawienia własnej historii przez aktorów. Muzyka pozwoliła na przedstawienie ciężkich dla nich tematów, które mimo wcielania się w rolę wydawały się być personalne. Aktorzy i aktorki wykonujący utwory z dobrym przygotowaniem oraz możliwościami wokalnymi, pozwoliły na lepszy odbiór spektaklu, a choreografia splatała wszystko w jedną wspólną całość.
W całej adaptacji można było jednak odczuć przewidywalność, może spowodowaną przez zapożyczenie motywów filmowych, jednak zabiegi interakcji z publicznością oraz wykonywania scen z widowni są używane powszechnie. Nie jest to więc wielkim zaskoczeniem, że również i tutaj zostały one zastosowane.
Mimo uwag i lekkich niedociągnięć spektaklu spotkał się on z wielką aprobatą publiczności. Występ zakończył się owacją na stojąco oraz podziękowaniami od reżyserki i grupy teatralnej. Ostatecznie adaptacja zasługuje na pochwałę ze względu na dobrą muzykę i podejmowane w niej tematy.
Zuzanna Ciężak
