Wyjść cało z takiego wypadku to cud

Od tygodnia cała Polska żyje katastrofą kolejową, jaka zdarzyła się w sobotę w Szczekocinach. Czołowo zderzyły się dwa pociągi: Interregio z Warszawy do Krakowa i TLK z Krakowa do Warszawy. Wśród szesnastu ofiar śmiertelnych znalazł się 28 – latek pochodzący z Sieniczna. Z największej od dwóch dekad katastrofy kolejowej bez szwanku wyszedł olkuszanin Łukasz Kmita.

Łukasz Kmita wracał od znajomych pociągiem z Warszawy. – Nasz pociąg zatrzymał się kilka minut wcześniej. Wyszedłem na korytarz zobaczyć, co się dzieje. Niestety, panował mrok i nic nie było widać, więc wróciłem do przedziału. Pociąg ruszył i po kilku minutach zgasło światło. Spadliśmy z fotela na podłogę w przedziale. Usłyszeliśmy huk – szybko wstałem, ubrałem kurtkę i wyszedłem na korytarz. Gdy podszedłem do przejścia pomiędzy wagonami zobaczyłem, że nasz skład się rozerwał. Lokomotywa i pierwszy wagon wykoleiły się. Było jednak ciemno, więc nie widziałem, że rozmiary katastrofy są aż tak wielkie – opowiada Łukasz Kmita.

W takich momentach zazwyczaj wpada się w panikę. Pasażerowie, którzy wyszli z wagonów, zachowali zimną krew i szybko zaczęli pomagać innym.  – Szukałem kogoś z obsługi pociągu w drugim, trzecim i czwartym wagonie, które praktycznie nie ucierpiały w wypadku. Nikogo z obsługi nie było. Wokół pociągu wisiały druty trakcji, nie wiedzieliśmy, czy nie są podłączone do prądu. Podchodziliśmy do wagonów, pasażerowie telefonami próbowali oświetlić miejsce zdarzenia. Wtedy tak naprawdę zauważyliśmy, że pierwszy wagon pociągu Interregio jest niemal doszczętnie zmiażdżony. Jeszcze nie wiedzieliśmy, że doszło do czołowego zderzenia pociągów. Problemem było także to, że katastrofa miała miejsce z dala od zabudowań – z jednej strony znajdował się las, a z drugiej łąka. Widzieliśmy, że służby ratunkowe będą miały problem z dojazdem. Staraliśmy się pomóc poszkodowanym, jak umieliśmy. Po około 10 – 15 minutach przyjechała pierwsza karetka pogotowia i straż pożarna. Strażacy nie mieli specjalistycznego sprzętu do rozcinania, a jedynie agregat z reflektorami. Gdy po chwili oświetlili miejsce wypadku, zobaczyliśmy, że liczba poszkodowanych jest znacznie większa niż myśleliśmy, gdyż w naszym pociągu zniszczeniu uległ tylko pierwszy wagon, natomiast w pociągu jadącym z Krakowa niemal doszczętnie zniszczone były dwa wagony – mówi Kmita.

Służbom ratunkowym akcję utrudniał wysoki na około trzy metry nasyp kolejowy. Akcja była prowadzona profesjonalnie, a poza strażakami i lekarzami – jak uważa Łukasz Kmita – ogromną pomocą służyli poszkodowanym przybyli na miejsce okoliczni mieszkańcy. – To, że z tego tragicznego wypadku wyszedłem bez szwanku, uważam za cud – dodaje Łukasz Kmita.

Możliwość dodawania komentarzy pod tym artykułem została zablokowana przez redakcję. Obraźliwe i niemerytoryczne komentarze dodawane były przez jedną osobę występującą pod różnymi nickami. Ta sama osoba w przeszłości była powodem zamknięcia komentarzy pod innymi artykułami i tym samym zablokowała możliwość dodania wartościowych komentarzy innym internautom. Wszystkich naszych czytelników przepraszamy za zaistniałą sytuację.

{jcomments off}