Felieton na niedzielę: w poczekalni

Jedna z olkuskich instytucji…, duża kolejka interesantów, każdy niecierpliwie czeka i udaje, że coś czyta albo grzebie w telefonie, bo skupić się trudno. Jedna pani drugiej pani rewelacje na cały korytarz opowiada…

– A słyszała pani, że (tu nazwisko) się rozchodzą. Mówię pani, całe osiedle huczy. Niby się nikt nie spodziewał, ale w sumie to kto by z taką babą wytrzymał. Wredna taka, a do komunii co niedzielę chodzi. Może sobie jaką lepszą znalazł, bo on chłop przystojny, a i bogaty, to co ma z taką jak (tu nazwisko) siedzieć. Zresztą, jak pieniądze ma, to na pewno sam długo nie będzie.

– No może racja – odpowiada druga pani z lekkim skrępowaniem.

– A zresztą powiem pani, że taki w porządku to on do końca też nie jest. Skąd to tyle pieniędzy by kto brał? Przecież nie z uczciwej pracy. Auto nowe sobie kupili, okna widzę wymienione, wakacje to tu, to tam. A (tu nazwisko) z takimi siatami zakupów we wtorki i piątki do domu wraca, że jak już jest na drugim piętrze, to ją po sapaniu słyszę. Jakby tyle nie paliła, to by nie sapała. On to pewno też przez to palenie ją zostawił. Przyjdzie taka baba papierosami śmierdząca, to ani pocałować się człowiekowi nie chce. Jeszcze jak młodsi byli, to ich czasem widziałam na spacerach, jak za rękę szli. A teraz? Ona tylko patrzy, jak on wyjedzie w delegację i srrrrru z koleżaneczkami na kawkę. Gary w domu pewno stoją, ale ona ma czas. Z nią to też się taka (tu nazwisko) koleguje. Taka sama, albo nawet gorsza. No daj pani spokój, żeby kobieta na święta okien nie umyła?

– No ja myję – mówi druga pani, czując zainteresowanie całej poczekalni.

– W każdym razie ci (tu nazwisko) rozchodzą się na pewno. A wiem to od pani (tu nazwisko), co jej córka koleguje się z ich kuzynki córką. I ona właśnie mówiła, że mieszkanie chcą sprzedać. Wiadomo, że przy rozwodzie to sobie ludzie ostatni grosz z gardła wyciągną. Ciekawe, kto działkę po świętej pamięci (tu nazwisko) dostanie. To jest działka, mówię pani. Piękna, pod lasem, ze dwa domy by postawił. Albo nawet i trzy. Działki w Olkuszu to teraz droższe niż kiedyś, więc ona mu tego nie daruje na pewno. Dzieci tylko szkoda, bo co one winne. Ta młoda (tu nazwisko) to jeszcze jako tako się uczy, ale ten mniejszy, to mówię pani. Cały dzień go widzę jak lata na boisku u nas na osiedlu. On to chyba nie je wcale, bo chudy taki, że aż strach. I niech pani patrzy, co to jest za matka. Kasa jest, a dziecko wysuszone na patyk. To ciekawe, co ona w tych siatach tak nosi, bo chyba nie jedzenie w takim razie.

– Mhhm – kwituje druga pani, czerwieniąc się coraz to bardziej, ale nie przerywając jej monologu.

– Zresztą, lepiej żeby się właściwie wyprowadzili z naszej klatki, bo ja to od samego początku jej nie lubię. Nosi się wielka pani, to taka garsonka, to taka. „Dzień dobry” jak mówi, to tak usta w dziubek składa, jak hrabianka jakaś. On to co innego, klasę ma nawet. Ten mały (tu nazwisko) to się raczej w niego podał. Mam nadzieję tylko, że ta córka ich to nie będzie taka jak jej babka (tu nazwisko). Wie pani, Olkusz mały to się ludzie znają. Ją też znałam bardzo dobrze i źle wspominam. Bo jednego razu, ze 30 lat już będzie, powiedziała do naszej wspólnej znajomej, że ja to sobie męża nigdy nie znajdę. Bajek przy tym nasiała nieprawdziwych i wykrakała mi wiedźma jedna. Ale nawet nie o to mi chodzi, tylko niech mi pani powie, jak można tak w moje prywatne życie nosa wkładać i mnie tak po chamsku obgadać? No jak?