Dobry Szef!

25 stycznia, nad ranem, zmarł Leszek Konarski, były olkuski starosta. Miał 64 lata.
Spotkałem kolegę z czasów wspólnej pracy w starostwie powiatowym w Olkuszu. Pokiwaliśmy głowami nad smutnym faktem, że umarł nasz były szef, starosta Leszek Konarski. – Porządne chłopisko! – powiedział kolega. Dobrze powiedział.

Nie zawsze i nie we wszystkim się zgadzaliśmy z byłym starostą, ale zawsze potrafiliśmy ze sobą rozmawiać. Nie obraził się nawet wtedy, gdy odmówiłem udziału w jakichś Jego politycznych przedsięwzięciach; zrozumiał, że to nie jest moja domena i w żadnym razie nie wpłynęło to na nasze relacje. Tak, lubiłem Leszka Konarskiego, bo lubię rozmawiać z ludźmi mającymi dystans do siebie i do rzeczywistości. Nie ma osób, które lubiliby wszyscy – podejrzewam, że nawet św. Franciszek miał wrogów, którzy go nie cierpieli. Leszek Konarski też pewnie nie przez wszystkich był lubiany, ale myślę, że wszyscy doceniają jego ogromny wkład w tworzenie struktur demokratycznych w Olkuszu i w rozwój powiatu olkuskiego. Jako inżynier mechanik zatrudniony w Olkuskiej Fabryce Naczyń Emaliowanych zaangażowany był w tworzenie podziemnych struktur NSZZ „Solidarność”. W przełomowym 1989 roku Leszek Konarski działał w Komitecie Obywatelskim Ziemi Olkuskiej – „Solidarność”, który organizował kampanię wyborczą społecznych kandydatów w czerwcowych wyborach parlamentarnych. Mandaty posłów uzyskali wówczas Zbigniew Drela i Czesław Robakowski. Niespełna rok później – w maju 1990 r. – niebywałym sukcesem zakończyła się prowadzona przez Komitet Obywatelski „S” – już pod przewodnictwem Leszka Konarskiego – kampania wyborcza do odrodzonego samorządu. Były to pierwsze w pełni demokratyczne wybory w powojennej historii Polski. Wśród 32 radnych w Olkuszu zasiadł tylko jeden wybrany nie z list KO „Solidarność”. Burmistrzem wybrano Mariana Bilińskiego, a Leszek Konarski, obok Andrzeja Ryszki, został wiceburmistrzem.

Jeszcze w tym samym roku, w październiku, wojewoda katowicki Wojciech Czech powołał Leszka Konarskiego na stanowisko kierownika Urzędu Rejonowego w Olkuszu, który obejmował swym zasięgiem wchodzącą w skład woj. katowickiego część dawnego powiatu olkuskiego. Na tym stanowisku zasiadał dziewięć lat – do czasu reformy w 1999 r., która przywracała w Polsce powiaty. W wyborach do tego szczebla samorządu Leszek Konarski zdobył mandat. Od 2002 roku piastował funkcję starosty; pełnił ją przez dwie kadencje – całych osiem lat. Jestem przekonany, że byłby starostą dłużej, ale wynikła sprawa z …nożyczkami. Każdy pamięta historię z oficjalnym otwarciem drogi, tzw. bydlinki, kiedy pewien kandydat do sejmiku zabrał nożyczki, jakimi zamierzano przeciąć wstęgę; głupio ta sprawa wyszła, fakt, jezdnia miała niedoróbki, można to było inaczej załatwić, bez tej pompy, ale fala hejtu, jaka się wtedy przewaliła przez Internet, była straszliwa i wielu pogrążyła. Jak to w życiu: ktoś wtedy stracił, by ktoś mógł zyskać – przede wszystkim kosztem Leszka Konarskiego, Jerzego Górnickiego i ówczesnego marszałka małopolskiego, Marka Nawary. Z tej trójki nikt już nie żyje, a droga jest i wielu kierowców – zwłaszcza wracających ze świętokrzyskiego na Śląsk – chętnie z niej korzysta. Nie od dziś wiadomo, że łaska wyborcy na pstrym jeździ koniu.

Leszek Konarski był wielokrotnie nagradzany za pracę na rzecz naszego regionu, między innymi medalem „Dziękujemy za Wolność” (przyznawany w jubileuszowym roku 25-lecie odrodzenia polskiej samorządowości) czy tytułem „Samorządowca Dziesięciolecia”. Medale, zaszczyty są ważne, ale najważniejsze, co ludzie mówią, zwłaszcza byli podwładni.

Jakaż to była przyjemność pracować z szefem, który nie czepia się drobiazgów, bo ma zaufanie do pracowników! Najważniejsze było to, żeby końcowy efekt był dobry, a nawet bardzo dobry, a w jaki sposób go osiągnięto – było już mniej istotne. To nie sprawozdania, pieczątki i bumażki były najważniejsze – nie wszystko to, co dzisiejszemu urzędnikowi powoli przysłania pracę na rzecz petentów; teraz się mówi klientów! Najważniejszy był cel! Niestety, niemal wszędzie zaczyna plenić się szaleństwo nieufności wobec ludzi. Niedługo system totalnej kontroli pracownika uniemożliwi normalną pracę. Wkrótce będziemy niewolnikami, będziemy kontrolować się nawzajem, jakby każdy był złodziejem, kombinatorem i cwaniakiem chcącym okraść pracodawcę, a przez to podatnika. Sprawy służbowe będą się ciągnęły w nieskończoność, ale od strony kodeksu urzędniczego, regulaminów pracy wszystko będzie na tip-top. Tylko co z tego, skoro kolejki do okienek będą rosły, sterty niezałatwionych spraw również i paradoksalnie liczba urzędników też?! Starosta Konarski nie bał się podejmować decyzji. Teraz bywa za to krytykowany, ale tak jest zawsze z tymi, którzy coś robią – chcesz mieć spokój – nie rób nic! Pobudował więc dziesiątki kilometrów dróg, wzniósł okazały budynek Komendy Powiatowej Policji, siedzibę Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej (a była poważna groźba, że ta instytucja zniknie z mapy Olkusza), Centrum Kształcenia Ustawicznego. A ile można było – dzięki Niemu – zrobić dla promocji powiatu! Dziesiątki albumów i książek, które budowały w Polsce znakomitą opinię o Ziemi Olkuskiej. Starosta Konarski nie wahał się wspierać olkuskiego sportu – zwłaszcza ukochanego „szczypiorniaka”, kobiecej drużyny SPR Olkusz; sam zresztą był kiedyś zawodnikiem olkuskiego Orła. Każda sensowna inicjatywa społeczna miała w Nim sprzymierzeńca. Miał również ogromne zasługi w utrzymaniu w Olkuszu Galerii Sztuki Współczesnej BWA, na którą ostrzyły sobie zęby inne miasta.

Kiedy kilka lat temu wmurowywaliśmy w ścianę przy sali posiedzeń Rady Powiatu tablicę pamiątkową ku czci przedwojennego starosty Jerzego Stamirowskiego, pomyślałem: który jeszcze ze starostów zasługuje na takie uhonorowanie? I nie miałem wątpliwości: Leszek Konarski. Tyle, że wówczas żywiłem nadzieję, że jeszcze wróci na stanowisko… Może gdyby tyle nie palił i się oszczędzał?… Jestem pewny, że kiedyś tablica ku Jego czci zawiśnie obok wizerunku starosty Stamirowskiego.
Niech odpoczywa w pokoju.

Fot. Jacek Sypień