Do końca lutego płatnicy (w tym zakłady pracy) winni przesłać swoim pracownikom oraz m. in. osobom wykonującym na ich rzecz umowy o dzieło lub zlecenia imienne informacje o wysokości dochodu za 2013 r. (PIT-11), zawierające także informację o przychodzie, kosztach uzyskania przychodu, uwzględnionych przez płatnika, zaliczkach na podatek dochodowy pobranych przez płatnika oraz o wysokości składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne przekazanych przez płatnika z wynagrodzenia do organu rentowego. Do sporządzenia i przekazania do końca lutego podatnikowi informacji o wysokości przychodów zobowiązane są także podmioty nie będące płatnikami, a dokonujące np. wypłaty należności lub świadczeń zaliczonych do innych źródeł lub z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych (PIT-8C).
Powyższe informacje stanowią następnie podstawę do wypełnienia przez podatnika zeznania rocznego. Należy jednak podkreślić, iż zgodnie z zasadą samoopodatkowania, w przypadku powstania w danym roku podatkowym przychodu, podatnik powinien uwzględnić wysokość tego przychodu w deklaracji rocznej i zapłacić właściwy podatek. Obowiązek ten ciąży na podatniku niezależnie od wypełnienia obowiązków informacyjnych przez inny podmiot (w tym płatnika).
Brak PIT-11 lub PIT–8C nie stanowi więc podstawy do pominięcia uzyskanych przychodów w deklaracji rocznej. Podatnik winien wykazać uzyskane przychody na podstawie innych, dostępnych sobie dokumentów. W pierwszej kolejności podatnik winien zwrócić się do podmiotu zobowiązanego do przekazania informacji o wyjaśnienie jej braku. To podmiot dokonujący wypłaty świadczeń zawsze dysponować będzie najdokładniejszą informacją o sposobie wyliczenia dochodu oraz – o ile jest do tego zobowiązany- zaliczek na podatek dochodowy. Przyczyną nieotrzymania informacji może być bowiem np. błędna informacja adresowa znajdująca się w zakładzie pracy. W przypadku nie sporządzenia takiej informacji przez płatnika (a zatem także jej braku z urzędzie skarbowym) pomocne przy wypełnianiu zeznania mogą okazać się także informacje o wysokości wypłat dokonywanych przez zakład pracy czy też inny podmiot (np. faktyczne wpływy na rachunek bankowy), na podstawie których można odtworzyć inne elementy niezbędne do wypełnienia zeznania.
W przypadku pominięcia w deklaracji rocznej części przychodów, podatnik winien po ustaleniu takich nieprawidłowości, dokonać korekty deklaracji, w której powinien wskazać wysokość przychodów (a w konsekwencji podatku) w prawidłowej wysokości i zapłacić zaległy podatek wraz z odsetkami, liczonymi od dnia płatności podatku (czyli 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym).
Co istotne, organy podatkowe są uprawnione do weryfikacji prawidłowości złożonych przez podatników deklaracji. Oznacza to, iż jeżeli w wyniku prowadzonych czynności urzędowych organ podatkowy dojdzie do przekonania, iż zobowiązanie podatkowe zostało wykazane i z zapłacone w nieprawidłowej wysokości, wezwie podatnika do skorygowania złożonej deklaracji lub – jeżeli w tym trybie nieprawidłowości nie zostaną usunięte – określi prawidłową wysokość zobowiązania w decyzji.
Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej (art. 26a O.p.) podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania tylko do wysokości zaliczki, do której pobrania płatnik jest zobowiązany. Płatnik, który nie wykona swoich obowiązków odpowiada za podatek (zaliczki) niepobrany lub pobrany a niewpłacony.
