Olkusz, tylko Olkusz…

Kawiarnia, klub, pub czy jak to nazwać… w Baszcie nie zaznała szczęśliwego losu. Niewątpliwie oryginalny lokal, położony w atrakcyjnym miejscu, nie ma większego szczęścia do kolejnych dzierżawców, na początku pełnych zapału i zamiarów, po dłuższym lub krótszym czasie przegrywających z okolicznościami, a najważniejszą z nich jest zima i brutalny brak środków. Dlatego z zainteresowaniem przyjęliśmy fakt, że z problemem  podejmuje zmagania młode małżeństwo Wojciech Barzycki i jego małżonka Joanna, nauczycielka w jednym z olkuskich gimnazjów.

– Więc jak to ma być? – Pan, pracujący zawodowo inżynier, Pani  polonistka…Czy da się prowadzić lokal gastronomiczny, jako dodatek do pracy zawodowej?
– Kiedy wynajęliśmy od miasta ten lokal za czynsz w wysokości 1300 złotych miesięcznie i w stanie dosyć opłakanym, aczkolwiek po niezbędnych remontach, wszyscy znajomi łapali się za głowę – opowiada Pani Joanna. – Nie macie szans. Co wy robicie? Pożre was ogrzewanie. Ale przynajmniej jedno z nas jest optymistą. Może polegniemy, ale na razie wierzymy w sukces. Proszę spojrzeć, jak tu jest pięknie…
– Istotnie. Miejsce chyba najpiękniejsze w Olkuszu. W otoczeniu wspaniałych drzew. Ogromne lipy. Blankowane mury. Galerie. Na każdym olkuskim kalendarzu widać Basztę. Nawet Municypalność fotografowała się z nią w tle. Ta budowla gra rolę dostojnego zabytku, choć ma zaledwie coś pół wieku i zapewne nie była przez budowniczych planowana na kawiarnię. Zresztą budowle gotyckie także nie były ogrzewane.
– Włożyliśmy w remont niemal całe nasze oszczędności  mówi Pan Wojciech. Do pomocy przystąpiła rodzina: rodzice, wujkowie, koledzy, przyjaciele, specjaliści od  spraw budownictwa, elektryczności, oświetlenia itp. I proszę, oto efekt. Odnowione wnętrza, wybudowana toaleta, nowe meble, oryginalne oświetlenie i podświetlenia, pomalowane podłogi, tajemnicze zakątki. Na ścianach kopie starych zdjęć podarowane przez Piotra Nogiecia. Na zewnątrz kwiaty (jeden już został skradziony!). Na  dole piwiarnia. Na otwarcie lokalu, bez reklamy, przybyło ponad 100 osób. I przychodzą codziennie. Ja ukończyłem handel zagraniczny, pracuję w ZGH, ale Olkusz to moje miasto. Tu jest mi dobrze, tu żyje mi się szczęśliwie z Joasią i synkiem. Do Krakowa jeździmy do multipleksów, na imprezy – ale tam mieszkać? Nigdy w życiu!
– Wojtek – zdaniem Pani Joanny – jest zakochany w Olkuszu. Ja po studiach miałam w Krakowie atrakcyjną pracę, dobrze płatną. I tam chciałam mieszkać, ale Wojtek przekonał mnie do Olkusza. Olkusz, tylko Olkusz. Wyjeżdżałam z Krakowa z płaczem. No i tu wróciłam, do swojego miasta. I ja jestem tą optymistką. Jestem zafascynowana tym miejscem, tą basztą. Sami ją, własnymi rękoma, za własne pieniądze wyremontowaliśmy, uratowaliśmy od zagłady. Mamy dalsze plany, np. wybudowanie estradki, na której mogliby występować  młodzi ludzie, którzy mają ukryte talenty. Już zgromadziliśmy materiał. Żeby był odpowiedni klimat. Bo chcę wykorzystać swoje doświadczenia z okresu, kiedy w czasie studiów dorabiałam w  renomowanej kawiarni krakowskiej. Tam była podstawowa zasada pracy personelu: gość w kawiarni jest osobą najważniejszą!
– Latem na placyku będzie grill – dodaje Pan Wojciech. Mamy jeszcze dalsze plany, ale na razie …nie chcę zapeszyć.
– Chcemy urządzić lokal (nie podoba mi się określenie „knajpa”) dla takiego jak my, wyżu demograficznego, który pozostał w Olkuszu lub tu powrócił. Chcemy, żeby się udało nie tylko z pożytkiem dla nas, bo to byłoby zachętą dla takich, jak my. Będzie nie tylko piwo, ale i zakąski, lody, ciastka. Jak w kawiarni dla kulturalnych ludzi. Kupiliśmy do tego super sprzęt za ciężkie pieniądze, mamy super wino, ekstra kawę i jak się to mówi w reklamie – najlepszą herbatę w Olkuszu.
– No, ale zima…Tu woda zamarzała…
– To jest nasz największy problem. Ściany budowli są miejscami jak sito. A lokal musi działać codziennie. Musi żyć. Inaczej nie ma co bawić się w  kawiarnię. Może Urząd Miasta, który jest właścicielem Baszty, który ochoczo się z nią fotografuje i któremu płacimy czynsz, wesprze  nasze zabiegi o ocieplenie budowli. Ostatecznie z pożytkiem dla miasta. Czy my tu  wytrzymamy? Trudno powiedzieć, albo powiemy na przyszłą wiosnę. Na razie, jak widać, ludzie przychodzą tu chętnie.

I my też życzymy sukcesów pokoleniu, które zostało w Olkuszu mimo wszystko.