Tymi słowami Małgorzata Węgrzyn podsumowała pod koniec 2010 roku w wywiadzie dla naszej redakcji swoją 28-letnią kadencję na stanowisku naczelnika, a później wójta gminy Klucze. Myślę, że teraz tymi słowami można podsumować Jej życie, nie tylko na polu zawodowym. Małgorzata Węgrzyn odeszła 27 października.
Prawie całe swoje życie związana była z samorządem. Nie tylko jako włodarz gminy (jedna z najdłuższych kadencji w skali kraju), ale także radna powiatowa. Była również posłanką na Sejm X kadencji. I chociaż przestała kierować gminą 8 lat temu, nadal była zaangażowana w jej sprawy, do samego końca. W obecnej kadencji pełniła funkcję Przewodniczącej Rady Powiatu. W ostatnich wyborach ponownie ubiegała się o mandat w tym gremium. Choć zapewne z uwagi na stan zdrowia w ostatnim czasie nie uczestniczyła w sesjach, a jej start w wyborach niektórych dziwił – na pewno wierzyła, że da radę, bo przecież praca w samorządzie to był Jej żywioł.
Każdy wójt czy burmistrz może pochwalić się inwestycjami czy realizacją różnego rodzaju inicjatyw, zwłaszcza jeśli pełni swoją funkcję przez kilka kadencji. Ale Ona przede wszystkim potrafiła rozmawiać z ludźmi i ich słuchać. A to już nie każdemu się udaje.
Jestem z Klucz i znałam Panią Małgosię „od zawsze”. I zawsze z satysfakcją słuchałam, kiedy moi znajomi z innych miejscowości za czasów Jej „wójtowania” mówili, ile rzeczy zmieniło się w Kluczach, ile się tu dzieje. Wiem, że dla wielu swoich pracowników była nie tylko szefem, ale też przyjaciółką. Kimś, do kogo można przyjść i zwyczajnie pogadać. Kimś, kto nie odmówi pomocy. Oczywiście jak pewnie każdego polityka nie wszyscy Ją lubili, nie wszyscy zgadzali się z Jej decyzjami, ale nawet z tego grona wiele osób Ją szanowało. Tak zwyczajnie, za Jej pracę, której efekty było i jest widać na terenie całej gminy, za umiejętność współpracy z innymi. No i za Jej podejście do ludzi.
Na zakończenie wspomnianego wywiadu z 2010 roku Pani Małgosia tak zwróciła się do Mieszkańców: „Życzę wszystkim, aby zawsze byli dumni, że mieszkają w Gminie Klucze, naszej Małej Ojczyźnie. Do zobaczenia na innych ścieżkach”.
Ciężko powiedzieć – żegnaj. Zatem do zobaczenia, Pani Małgosiu!
