Gran Paradiso

Po kilkumiesięcznej letnio-jesiennej przerwie wznowił działalność w Miejskim Ośrodku Kultury Klub Globtrotera. Inicjatorem tego ciekawego przedsięwzięcia jest Olkuski Klub Speleologiczny, a na jego czele stoi Piotr Wiencek. W ciągu minionych trzech lat odbyło się 30 spotkań, na których olkuscy globtroterzy prowadzili zazwyczaj licznie zgromadzonych słuchaczy przez niebotyczne góry i podziemne jaskinie, opowiadali o ludziach i oszałamiającym pięknie dalekiej przyrody, dokumentując opowieści pięknymi slajdami.

Obecnie Klub zostanie zreorganizowany: będzie miał swoją stronę internetową i zaprasza do zapisywania się do Klubu, co nie pociąga za sobą żadnych kosztów, natomiast  tworzyć będzie pewien lepiej zorganizowany zespół. Oczywiście nie ma obowiązku zapisywania się i podawania swego adresu e-mail – wszyscy zainteresowani będą na spotkaniach  jednakowo mile widziani.

16. listopada br.  spotkaliśmy się pod hasłem „Gran Paradiso” – Wielki Raj, jeśli można to tak przetłumaczyć. Opowiadaczami byli tym razem Marek Bogacki, Piotr Piekarski i Dariusz Banyś. Wielki Raj… Oglądaliśmy piękne zdjęcia z Doliny Aosty. Przywołajmy kilka informacji o tej dolinie, w której, jak pamiętamy wypoczywał kiedyś Jan Paweł II.

To kraina historyczna i administracyjny region na pograniczu Włoch, Francji i Szwajcarii. W dolinie Aosty znajdują się najwyższe szczyty Alp, z najwyższym – Mont Blanc. Podziwiać można liczne doliny wartkich i krótkich rzek. Dolina Aosty ma powierzchnię 3 263 km kw. i 122 tys. ludności. Dzieli się na 74 gminy.

Nasi globtroterzy w ciągu 9 dni pobytu w tamtych stronach nie zwiedzali naturalnie całego terenu, lecz  przebywali w Parku Narodowym Gran Paradiso. Jak widać na zdjęciach – terenu o niezwykłym uroku. Może dlatego nazwano go Rajem. Obecny Park został ogłoszony przez króla Wiktora Emanuela II w roku 1856 Królewską Rezerwą Myśliwską dla  ratowania unikatowej zwierzyny, m.in. dzikich alpejskich koziorożców zagrożonych wybiciem przez kłusowników. Jego wnuk, Wiktor Emanuel III podarował w roku 1922 Państwu 21 km kw. terenu, na którym założono pierwszy włoski park narodowy, dla ochrony nie tylko roślinności ale szczególnie owych dzikich koziorożców i kozic, które występują tu w ogromnych ilościach. Dzięki ochronie, koziorożców jest obecnie ponad 4 tysiące. Nasi  globtroterzy podziwiali liczne stada kozic, których  populację  trzeba  regulować, podczas gdy my, mając w Tatrach tych zwierząt może kilkadziesiąt, dmuchamy na nie i chuchamy. Znajdują się one pod ścisłą ochroną gatunkową.

Park Gran Paradiso ma przepiękny układ terenu: hale, tereny porośnięte wspaniałym starodrzewem, lodowce, mnóstwo różnorakiej zwierzyny, doskonałą bazę turystyczną, piękne zamki. Ma on swój odpowiednik po stronie francuskiej i jest największym parkiem narodowym w Europie. Najwyższym szczytem w  Parku, całkowicie po stronie włoskiej, jest Gran Paradiso (4061 m). Jak opowiadają  nasi turyści, droga na ten szczyt nie sprawia większej trudności, dopiero pod szczytem trzeba pokonać niewielki lodowiec. Dlatego  na ten szczyt podążają tłumy turystów. I wędrówka ta, bo nie jest to uciążliwa i niebezpieczna wspinaczka, daje, co zobaczyliśmy na slajdach, wielkie przeżycia estetyczne. Ze szczytu, na którym stoi wielki posąg Madonny,  rozciąga się piękny widok na  Mont Blanc i Maternhorn.

I koszt wyprawy do Gran Paradiso nie jest oszałamiający, jeśli ma się w sobie ducha włóczęgi, dla którego spanie w namiocie i taszczenie plecaka nie jest karą boską.

Następne spotkanie Klubu odbędzie się 14. grudnia, a o swojej profesji zawodowego instruktora nurkowania głębinowego będzie opowiadać Robert Skibiński.

Warto przy okazji zwrócić uwagę, że w pobliskiej Bibliotece można podziwiać wspaniałą wystawę fotografii z Japonii. Świat tak dziwny, że wydaje się nieprawdziwy. Wystawy podobne są prezentowanie bardzo często. Druga z prezentowanych tam wystaw pokazuje rzeczywistość tragiczną, a mianowicie dokumentację fotograficzną Wielkiego Głodu na Ukrainie w latach 30. XX wieku, który pochłonął wiele milionów ludzi.

.