Muzyka, określana mianem poważnej lub klasycznej, ma w naszym mieście liczne grono miłośników. Mieliśmy tego przykład 17 października 2016 r., kiedy to w Miejskim Domu Kultury wystąpił włoski pianista Pierlugi Camicia. Wśród olkuszan, wypełniających tego dnia salę widowiskową przy ul. F. Nullo 29, obecni byli nie tylko dorośli melomani, ale też wielu uczniów Państwowej Szkoły Muzycznej I Stopnia w Olkuszu. Nie zabrakło rzecz jasna ich pedagogów, a także znanych z zamiłowania do sztuki członków Stowarzyszenia „Wszyscy Dla Wszystkich”. Koncert, którego program wypełniły interpretacje dzieł F. Chopina, C. Debussy i M. Musorgskiego, zakończył się owacją na stojąco i bisem.
Zarówno uczestników tego koncertu, jak i olkuszan, którym nie dane było wziąć w nim udziału, zachęcamy do przeczytania wywiadu, jakiego Pierluigi Camicia udzielił nam przed koncertem w Olkuszu, oraz życiorysu artystycznego tego pianisty, pedagoga i animatora kultury.
MOK: Co uważa Pan za swój największy sukces artystyczny?
Pierlugi Camicia: Sukces osiągasz wtedy, kiedy rozumiesz każdy takt granej przez siebie muzyki.
MOK: Czy konkurs Chopinowski ma dla Pana jakieś szczególne znaczenie?
P.C.: Oczywiście. Nigdy wcześniej nie słyszałem tak wielu genialnych młodych pianistów w tym samym czasie.
MOK: Jak postrzega Pan Polskę i polską publiczność? Ma Pan może jakieś plany związane z Pańską działalnością artystyczną właśnie tutaj?
P.C.: Od polskiej publiczności otrzymywałem wiele dowodów uznania podczas moich koncertów. Mam nadzieję wciąż tego doświadczać w przyszłości.
MOK: Czego Pan doświadcza będąc na scenie?
P.C.: Tego samego co w moim pokoju: jestem z muzyką sam na sam.
MOK: Po tych wszystkich latach przemyśleń dotyczących interpretacji muzyki Chopina, jaką wskazówkę dał by Pan młodym pianistą chcącym wykonywać jego dzieła?
P.C.: Ćwiczcie, ale nie kopiujcie… bądźcie kreatywni i twórczy.
MOK: Jaki repertuar, oprócz Chopina, najbardziej lubi Pan wykonywać?
P.C.: Uwielbiam grać muzykę od barokowej aż do współczesnej.
MOK: Który z pianistów miał na Pana największy wpływ?
P.C.: Zwykle byli to moi studenci, wiele się od nich nauczyłem… Ale odpowiadając na pytanie wymienię takie nazwiska jak: Horowitz, Ciccolini, Michelangeli, Lipatti, Rubinstein, Rachmaninoff i wielu wielu innych.
MOK: Pamięta Pan nazwę sali koncertowej w której najlepiej się Panu grało?
P.C.: W mojej pamięci nie ma ścian ani krzeseł, pamiętam instrumenty.
MOK: Gdyby miał Pan wybrać jednego kompozytora którego utwory chciałby Pan wykonywać, kto by to był?
P.C.: Ogromnie cenię sobie współpracę z moim studentem Francesca Antonioni, młodym kompozytorem z Rzymu.
MOK: Gdyby nie był Pan pianistą, kim by Pan był?
P.C.: Marzyłem żeby być inżynierem morskim. Niemal ukończyłem architekturę. Byłbym… wiolonczelistą.
MOK: Może Pan wymienić jedną osobę, żyjącą lub zmarłą, dla której chciałby pan zagrać?
P.C.: Słucha mnie wiele osób, ale jeśli miałbym skupić się na czasach obecnych, to są to głównie kobiety mojego życia: moja matka Maria, moja żona Ewa oraz córka Diletta.
Życiorys artystyczny Pierluigi Camicia
Pochodzący z Apulii Pierluigi Camicia rozpoczął naukę gry na fortepianie w wieku pięciu lat. W 1962 roku, w wieku lat dziesięciu, zdobył pierwszą nagrodę na prestiżowym konkursie „ENAL” w La Spezia. Jako 21-latek zdobył pierwszą nagrodę na jednym z najważniejszych konkursów pianistycznych we Włoszech: Città di Treviso i rozpoczął prestiżową solową karierę we Włoszech i w Europie.
Camicia, laureat konkursów im. A Busoniego i F. Chopina został profesorem Konserwatorium w Bari w wieku 20 lat. Został zatrudniony przez Maestro Nino Rota. Dzięki swojej wyjątkowej pracy pedagogicznej wykształcił całe pokolenie pianistów, w tym Benedetto Lupo, laureata Konkursu Pianistycznego im. Van Cliburna w Fort Worth.
Maestro Camicia głównie skupia się na koncertach solowych, a jego kunszt został entuzjastycznie oceniony przez artystów takich jak: Rostropowicz, Ciccolini, Vasary iFranco Ferrara. Oprócz recitali solowych występuje także jako kameralista.
Współpracuje z wiolonczelistą Michaelem Flaksmanem od roku 1982. Zespół występuje podczas europejskich festiwali oraz w USA. Wspólnie nagrali dzieła G. Faurè na płycie CD zatytułowanej ABEGG. Camicia koncertował także z: Nina Beilina, Ruggero Ricci, Melina Mandozzi, Angelo Persichilli, Sebastian Quartett, Trio di Roma. Występował jako solista z orkiestrami prowadzonymi przez Gabriele Ferro, Samuel Friedman, Tamas Gal, Walter Proost Gabriele Gandini, Mario Gusella, Massimo Biscardi w najważniejszych teatrach włoskich i europejskich.
Prowadził również kursy pianistyczne oraz poświęcone muzyce kameralnej w Europie (Włochy, Niemcy, Chorwacja, Francja) oraz w USA (Cleveland, Salt Lake City, Fresno, Arlington). Obecnie Pierluigi Camicia jest dyrektorem artystycznym festiwalu jazzowego pod nazwą Talos Festiwal w Ruvo di Puglia. Od 2007 roku prof. Camicia jest dyrektorem Konserwatorium Tito Schipa w Lecce.
MOK Olkusz
