NGO

Dwoje aktywnych działaczy olkuskiego Stowarzyszenia Dobroczynnego „Res Sacra Miser” – Emilia Kotnis-Górka i Mateusz Wysocki – wydało bardzo ciekawą publikację pt. „Organizacje pozarządowe. Zarządzanie, kreowanie wizerunku i współpraca z mediami w III sektorze”. Publikacja ukazała się na polskim rynku wydawniczym kilka dni temu, nakładem Wydawnictwa Helion. Autorzy piszą: „Publikacja ta przyda się zwłaszcza przedstawicielom organizacji mniejszych lub tych, które stawiają dopiero pierwsze kroki, czyli dla stowarzyszeń, które nie mają wielu specjalistów w zakresie zarządzania, pozyskiwania środków czy też wizerunku i public relations.

Ilość organizacji należących do tzw. III sektora jest imponująca – około 150 tysięcy. Jest to wielki ruch społeczny skupiający tysiące ludzi. W części pierwszej swojej publikacji, autorzy, jak wspomniano należący do tego ruchu, w sposób fachowy i kompetentny wyjaśniają, co to jest III sektor (NGO-non-governmental organization), czyli organizacje pozarządowe, ruch, który powstał we współczesnych czasach.

W przestrzeni publicznej funkcjonują trzy sektory:

– publiczny (administracja publiczna)

– rynkowy (firmy, przedsiębiorcy)

– organizacje pozarządowe.

III sektor – to stowarzyszenia, fundacje, związki, federacje, organizacje kościelne czy też koła, np. osiedlowe. To są najbardziej popularne formy organizacji pozarządowych, nie wyczerpujące wszakże całego zakresu tego pojęcia. Segmenty tego sektora to: działalność społeczna, działalność kulturalna i edukacyjna, działalność integracyjna, działalność zawodowa, hobbystyczna i działalność związana z bezpieczeństwem. Autor tej część publikacji, Mateusz Wysocki, precyzyjnie wyjaśnia, co znajduje się w poszczególnych segmentach. Takie działania mają również miejsce w Olkuszu, żeby wymienić Społeczną Szkołę Podstawową w Witeradowie, stołówkę dla bezdomnych „Caritas”,  propagowanie kultury wysokiej, lokalne stowarzyszenia hobbystyczne, np. działkowców czy hodowców gołębi pocztowych, ochotnicze straże pożarne, kluby sportowe i inne. Organizacje pozarządowe nie są finansowane ze środków państwowych, mają swoje prawa i obowiązki precyzyjnie określone państwowymi przepisami – od Konstytucji do rozporządzeń ministrów – razem 12 ogólnych, podstawowych przepisów prawnych.

Autor bardzo precyzyjnie, można powiedzieć krok po kroku, wyjaśnia, jak się zakłada stowarzyszenie i fundację, jak się zarządza organizacją pozarządową, pozyskuje finanse i zarządza nimi, prowadzi kosztorysy i sprawozdawczość. Publikacja jest niemal informatorem dla tych, którzy chcą podjąć się społecznej działalności w organizacji pozarządowej. Mówi, jak trzeba zabiegać o uczestników ruchu, jak sprytnie pozyskiwać sponsorów (sponsor- dziś słowo klucz do wszelkiej działalności). Szczególnie ciekawy jest rozdział o wolontariacie, w którym uczestniczy coraz więcej również olkuskiej młodzieży, ale i ludzi starszych, emerytów. Ze względu na młody na ogół wiek wolontariuszy, praca z nimi wymaga od organizatorów dużej odpowiedzialności i delikatności.

Te dwa rozdziały książki mogą wyjaśnić czytelnikom szereg istniejących nieporozumień i pytań, które słyszmy w obiegowych rozmowach, czasem nieżyczliwych względem tego ruchu. Np. co roku słyszymy pytanie, dlaczego ludzie ufają Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy i Fundacji „Mimo wszystko” Anny Dymnej, a o innych nie zawsze mają dobre zdanie. Niektórzy twierdzą, że Wielka Orkiestra jest wyrazem społecznej rozpaczy; jeśli państwo nie potrafi zapewnić opieki nad dziećmi – w imię ratunku substancji narodu – sami je musimy ratować. Dyskusje wywołują fakty, że organizacje pozarządowe są dofinansowywane przez administrację państwową czy samorządową, krytycy nie zdają sobie  jednak sprawy, że organizacje te wykonują powierzone im zadania po prostu taniej.

Rozdział 3: „Wizerunek organizacji pozarządowej” i rozdział 4: „Współpraca organizacji pozarządowych z mediami” jest autorstwa Emilii Kotnis – Górki. Składają się one z kilkunastu mniejszych rozdziałków tematycznych.Ta część książki szeroko i szczegółowo omawia, jak należy prowadzić marketing organizacji przez współpracę ze środkami masowego przekazu. Bo organizacje pozarządowe muszą kierować się metodologią działalności zorganizowanej i dbać o swój wizerunek medialny. Autorka przedstawia stan wzorcowy, idealny, po zapoznaniu z którym, mniejsze organizacje mogą popaść w popłoch, szczególnie po przeczytaniu rozdziału: „Elektroniczne narzędzia promocji stowarzyszenia”. Oto niektóre inne rozdziały: „PR wewnętrzny i zewnętrzny”, „Rola rzecznika  prasowego, „Konferencje prasowe od A do Z”, „Współpraca z mediami”. Wartość tych  rozdziałów polega na tym, że jest to podręcznik dla początkujących dziennikarzy pracujących w organizacjach pozarządowych, napisany według amerykańskich wzorów.

Bardzo praktyczny jest temat w rozdziale 4 „Konferencja prasowa – w blasku reflektorów”. Ponadto, jak należy pisać informację prasową, co zrobić, jeśli wolontariusz okaże się złodziejaszkiem, „7 x Nie: 1. Nie unikaj dziennikarzy, 2. Nie zwlekaj z udzieleniem informacji, 3. Nie wiem, ale się dowiem, 4. Nie kłam, 5. Nie lekceważ żadnego pytania, 6. Nie spóźniaj się, 7. Nie okazuj braku sympatii”. Albo: jak nazwać stowarzyszenie, jak wybrać logo, kolory i slogan, jak wykonać ulotki, plakaty, foldery i banery.

Emilia Kotnis-Górka, Mateusz Wysocki, „Organizacje pozarządowe. Zarządzanie, kreowanie wizerunku i współpraca z mediami w III sektorze”, Wydawnictwo „Helion” Gliwice 2011.