Tu 154 M pamięci ofiar katastrofy pod Smoleńskiem

Jeszcze ciepły gest pożegnania
Z ubrania strzepnięty pyłek
W luku samolotu drżą kwiaty wieńca
Młody pilot podrywa maszynę
Cichną rozmowy
Nagle – huk, ogień.
– Zjawia się Anioł Śmierci –
Oczekujący na mistrza ceremonii
Wstrzymują oddech
I znów
Żądna świeżej krwi ziemia Katynia
wyciąga po nich ręce
A strzeliste sosny szumią

„W mogile ciemnej śpij na wieki”

Krystyna Dziurzyńska

0 0 votes
Article Rating
Subskrybuj
Powiadom o
0 komentarzy
najnowszy
najstarszy oceniany
Inline Feedbacks
Zobacz wszystkie komentarze